اثر افزایش سن و فعالیت بدنی بر تکلیف هماهنگی دودستی مداوم

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزایش سن و تجربه والیبال بر عملکرد تکلیف هماهنگی دودستی مداوم بود. بدین منظور 90 آزمودنی زن و مرد که همگی راست دست بودند، از میان سه رده سنی جوانان [بین 18-40 سال]، میان سالان [40-60 سال]، و سالمندان [60 سال به بالا]، و دو گروه والیبالیست [با سابقه 3 سال والیبال] و گروه غیرفعال به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دستگاه آزمون هماهنگی دودستی مدل 32532 ساخت شرکت lafayette بود. اجرا شامل 5 کوشش و هر کوشش به صورت یک دور ساعت گرد و بلافاصله پادساعت گرد بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین سه رده سنی جوانان، میان سالان و سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد [p<0/01]. همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین گروه والیبالیست و گروه غیرفعال در هر سه رده سنی جوانان [p<0/05]، میان سالان [p<0/01] و سالمندان [p<0/01] تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که با افزایش سن عملکرد هماهنگی دودستی مداوم افراد دچار اختلال می شود، همچنین تجربه و تمرین والیبال در هر سنی به عنوان یک متغیر مثبت و تأثیرگذار، سبب بهبود و کاهش افت پیش رونده عملکرد هماهنگی دودستی مداوم در اثر افزایش سن می شود.